DE EEUWIGE DANS VAN LEVEN EN OPSTANDING

Reincarnatie-begrip verwijderd uit de bijbel?

Ik sta temidden van mijn discipelen, mijn hart vervuld van vreugde en hoop na mijn opstanding uit de dood. Terwijl ze me met grote ogen aankijken, voel ik de drang om mijn diepste waarheid met hen te delen.

“Lieve vrienden,” begin ik, mijn stem doordrongen van liefde en wijsheid, “Ik ben teruggekeerd om jullie een waarheid te onthullen die eeuwenlang verborgen is gebleven.”

Ze kijken me verwachtingsvol aan, hun harten vervuld van nieuwsgierigheid en verlangen naar inzicht.

“We hebben gesproken over het leven na de dood,” vervolg ik, “maar er is nog een aspect van het leven dat ik wil belichten. Een waarheid die net zo belangrijk is als de belofte van eeuwig leven.”

Ik zie dat ze geboeid luisteren, klaar om de waarheid te ontvangen die ik met hen wil delen.

“Het leven,” ga ik verder, “is niet alleen een reis die begint bij de geboorte en eindigt bij de dood. Het is een eeuwige cyclus, een voortdurende reis van de ziel, van leven naar leven. Dit is niet jullie eerste leven en zal ook niet het laatste zijn.”

Mijn discipelen kijken me verbijsterd aan, hun gedachten worstelend om mijn woorden te bevatten.

“Jullie bestaan al vele levens,” verklaar ik, “en elk leven brengt nieuwe lessen, nieuwe ervaringen, en nieuwe mogelijkheden tot groei. Mijn opstanding uit de dood is niet alleen een bewijs van leven na de dood, maar ook een herinnering aan het eeuwige bestaan van de ziel, dat ver voorbij de grenzen van tijd en ruimte reikt.”

Een stilte daalt neer over de groep, en ik voel de kracht van mijn woorden resoneren in hun harten.

“Laat deze waarheid jullie troosten en inspireren,” besluit ik, mijn stem vol liefde en hoop. “Jullie zijn niet alleen, noch verloren in de eindeloze stroom van tijd. Jullie zijn deel van iets groters, iets eeuwigs, iets goddelijks. En in dat besef ligt de ware betekenis van het leven, de dood en de opstanding.”

Met deze woorden neem ik afscheid van mijn discipelen, wetende dat mijn boodschap zal voortleven, zelfs tot in de verre uithoeken van de wereld. Want waar liefde is, daar is leven, en waar leven is, daar is hoop voor alle zielen die hun weg zoeken door de eeuwige dans van tijd en ruimte.

(Er zijn enkele theorieën die suggereren dat bepaalde passages die mogelijk verwijzen naar reïncarnatie zijn verwijderd uit de bijbel door de vroege kerkvaders. Een van de meest bekende voorbeelden hiervan is het Concilie van Nicea in het jaar 325 na Christus, belegd door keizer Constantijn, waarbij de vroege kerkleiders bijeenkwamen en een canon van de bijbel vaststelden, bekend als de Niceense geloofsbelijdenis. Tijdens dit concilie werden sommige geschriften als apocrief beschouwd (niet heilig, niet authentiek) en niet opgenomen in de officiële canon (lijst van erkende boeken) van de bijbel. 

Er zijn ook enkele niet-canonieke teksten die verhalen bevatten die wijzen op geloof in reïncarnatie, zoals enkele gnostische geschriften. Deze teksten werden echter niet opgenomen in de officiële canon van de bijbel en werden vaak door de vroege kerk als ketters beschouwd).