IK WIL MEER DAN WAT MIJN ZINTUIGEN ME VERTELLEN! 

WAAR RELIGIE EN WETENSCHAP ELKAAR ONTMOETEN.

In het denken over religie komen vaak twee theorieën naar voren over waar het allemaal begon. De ene zegt dat het begon met het eren van voorouders, terwijl de andere denkt dat het ontstond uit de verering van de krachten van de natuur. 

Maar eigenlijk kunnen we deze ideeën onder één noemer brengen: ons aangeboren verlangen om verder te kijken dan wat onze zintuigen ons vertellen. 

Het maakt niet uit of we voorouders eren of natuurkrachten aanbidden, we willen begrijpen wat er gebeurt als ons lichaam – en dus onze zintuigen –  stopt met functioneren.

We weten wel dat als we slapen, onze geest actief blijft. Is het dan verwonderlijk dat wij zijn gaan denken dat dat ook het geval is als ons lichaam helemaal stopt met functioneren, na de dood? Dat het denkproces dan doorgaat? 

Hoewel we weten dat dromen anders zijn dan wakker zijn, zien we in, dat er ook verschillende bewustzijnstoestanden zijn, sommige zelfs indrukwekkender dan dromen of wakker zijn.

In alle georganiseerde religies van de wereld worden deze bijzondere bewustzijnstoestanden genoemd als inspiratie en extase. 

De stichters en leiders van religies hebben in staten van bewustzijn verkeerd waarin ze meer konden waarnemen dan gewone mensen. Wat ze waarnamen, werd vastgelegd in heilige teksten. Dit geldt voor alle grote religies: christendom, jodendom, hindoeïsme, boeddhisme, en andere.

Religies vertellen ons dat ons denkvermogen soms de beperkingen van onze zintuigen kan overstijgen. Dit is de kern van elke religie.

Maar ook buiten religie proberen we als samenleving hogerop te komen. We hebben het over ideale menselijke wezens, maar snel realiseren sommigen zich dat deze idealen in de echte wereld niet haalbaar zijn. Het lichaam en de zintuigen zijn te beperkt.

Het sleutelwoord wordt dan onthechting, wat betekent dat ethiek draait om het opofferen van jezelf voor anderen. Onze zintuigen vertellen ons “eerst ik,” maar ethiek zegt “eerst de ander.” Ethiek is zelfverloochening, gericht op afbraak van dat zelf, in plaats van opbouw, omdat het oneindige niet kan bloeien in de beperking van onze alledaagse persoonlijkheid.

Echt mens zijn betekent streven om boven het natuurlijke uit te komen, dat om ons heen en in ons is. Het is geweldig om de uiterlijke natuur te begrijpen, maar nog beter is het om ons innerlijk leven te beheersen. Het is indrukwekkend om te weten hoe sterren bewegen, maar nog waardevoller is het begrijpen van de wetten die onze gevoelens, hartstochten en wil beheersen. 

Met controle over ons innerlijke zelf bevinden we ons nu op religieus terrein. Maar religieuze ideeën moeten dan wel breder worden begrepen. Pas dan kunnen we de kracht van religie echt laten zien. Dan kunnen we een gevoel van verbondenheid creëren tussen aanhangers van verschillende religies. Zelfs aanhangers van wetenschap kunnen deelnemen aan het idee van religie. Ook zij zijn immers volop bezig om dat te ontdekken wat voorbij de zintuigen is, terwijl ze stevig met hun voeten op de grond staan.